Yaşamak Şiiri - Ahmet Çiçek

Aşkın nice hallerini terk ettik gözyaşımızla
Göz sarhoş gönül sarhoş ölüm gibi yaşamak
Karanlık açıyor güller öldürdük ellerimizle
Gül sarhoş gülşen sarhoş son dem gibi yaşamak

Yedi kapılı bir handı gönül durağımız
Kurban ettik canları hangi kapıda bıraktınız
Kırk yıl daha beklesem elbet gelir sıramız
Efsunlu dualarda sır gibidir yaşamak

Kararıyor gözlerim seçilmiyor artık renkler
İncinir gamzelerde gönlü kırık ahenkler
Ateş yağmalanmış söylemiyor gerçekler
Rüzgâra yelken olup kor gibidir yaşamak

Ne çok kaybetmişiz hepsi birer mezardı
Bu sökük nasıl dikilir hangi kitap yazardı
Kapanır amel defteri ölüm azar azardı
Aşk yurdunda ölümü öpmek midir yaşamak

Dağladılar ruhumuzu yaraya tuz vura vura
Benim mi aynadaki gördüklerim yalanla
Kapıda bekler ruhum çıkar mıyım bahara
Baharı bekleyen kışta kar gibidir yaşamak

Yaşamak bu değilmiş anladım daha yeni
Yerle gök arasında ey kıymetli sevgili
Şimdi gitmek zamanı kalmak mıymış bedeli
Gidenin arkasında zor gibidir yaşamak