Yaşamak Şiiri - Selma Şanal

Direnmekti yaşamak
Çocukluğa, gençliğe
Olgunluğa ulaşmaktı,
Sevgiydi, saygıydı her bir basamak
Geceden güne koşmaktı
Emekti, alın teriydi
Şükür sebebiydi tok yatmak,
Gölgesinde bir ağacın
Rüzgarı yakalamaktı.
Içten bir bakıştı bazen
Derinden bir kahkahaydı
Sevmek demekti yaşamak
Sevilmeyi yaşamaktı.
Hüzündü kimi zaman
Incinmek, kırılmaktı
Teselliyi kabullenmek
Bir umuda sarılmaktı,
Rengi vardı, ırk’ı vardı
Dil’i vardı yaşamanın
Mücadelesi bitmeyen
Bir savaşı kazanmaktı.
Doğrusuyla, yanlışıyla
Bazen dostu, düşmanıyla
Takındığı her tavrıyla
İnsanlığa yakışmaktı.
Bir umuttu yaşamak
Uçsuz bucaksız kalmaktı
Hiçbir şeyi olmasa da
Her şeye sahip olmaktı,
Susmaktı bazen yaşamak
Lal olmak,duymamaktı
Görmemekti kimi zaman
Ve karanlıktan korkmamaktı.
Bir cesaretti yaşamak
Zor şartlara katlanmaktı
Düşsede yeniden kalkıp
Yine ayakta durmaktı
Her şeye, herkese rağmen
Varoluşunu sürdürmek
Inancını kaybetmeden
Tanrı’ya muhtaç olmaktı.

Ölümle kol kola gezen
Bir nefeslik kâinattı,
Pamuk ipliğine bağlı
Yaşamak da bir sanattı.