Yaşamak Şiiri - Veysel Çomak

Geceleyin sabahın olmayacağına binlerce şahit var gözlerden akıp biriken
Birde sabah ilk çıkan ışığı görerek kamaşan o binlerin sahibi gözler
Yaşamak bazen sıkar, bazen boğar, bazen de üzerine toprak atar insanın
Kolay bir iş değil yaşamak; yürek ister, sabır ister en çok da umut ister.

Içeride hapsedilmiş suçsuz duyguların feryatları uğruna, yaşamak için çırpınırken
Sessizliğin içindeki en uzun caddenin en dar sokağında kendini bulduğunda
Duygusuzluğun o iğrenç kokusunu içine çekmeye başladığın o ilk andan itibaren
Yaşamak için kaç koldan savaş verebilirsin ki, kaybedeceğini bile bile

Yaşamak boylu boyunca uzanmaktır: güzele, çirkine, iyiliğe kötülüğe
Yaşamak öyle hesap kitap işine gelmez, hesapsız da yaşayabilirsin
Yaşamak öyle umutları kirletmeden hayallere peşkeş çekmeden dalmaktır
Yaşamak sevgiyi, saygıyı durmadan körpecik yüreklere nakşetmektir