Yaşamak Şiiri - Hüseyin Gökduman

Öyle ya,
Nefes alıp vermek değildir yaşamak,
Kalbin güm güm atıyor olsa bile,
Yaşadığından şüphe ediyorsun bazen,
Sanki yılların yorgunluğu sinmiş üzerine,
Bir kanepeye bağlanmış da bedenin,
Kımıldayamıyorsun yerinden,
Kalakalmışsın çaresizce,
Arabalar geçip gidiyor sokaklardan,
Bembeyaz dişleriyle gülümsüyor papatyalar,
Zaman hızla akıyor bir nehrin kucağında,
Ama sen bunun farkına varamıyorsun,
Öyle ya,
Bazen aklın bile kaçıyor senden,
Düşünmek nedir bilemiyorsun,
Etraf çok sessiz geliyor kulağa,
Gözlerin anlamsızca bakınıyor etrafa,
Bilincini yitirmiş bir hasta gibi
Donup kalıyorsun öylece,
Evet, nefes alıyorsun ama,
Yaşıyor da sayılmazsın.