Yaşamak Şiiri - Tamer Arabacı

Yaşamak; bir yük gibi ağırlaşır her geçen gün sırtımda
Zorlaşır söylemek istediklerim paslanan dilimde.
Yıkıntılar arasında taze nefes olsa ihtimaller bir şey tutar bağlar elim kolumu
İstemek haramdır
Ne geriye dönecek ne önüme bakacak o gücü bulurum kendimde.
Oysa bu kadar olmadım yani bedbin değildim önceden
Demek yaşananlar yaşanacakların teminatıymış, ziyadesi yok. Maalesef eksiği de…
Ömrüm; hala baharlar bekleyen ihtiyar delikanlılar misali
Dünyanın sahte varlığına alışmış umursamıyor olsa da içi boş ihtimalleri
Nefsin hürmetidir aşka
Hissedilenlerin ve hissedileceklerin hatırına aklanır gönüllerde acılar.
Yine de gerçeği değiştirmez hiçbir yürek çarpıntısı
Yaşamak; Bir ömür yüreğimi taşımak paramparça aklımda.

Sevmeler düşledim hep, dilime gönlüme yaraşan ve aklımı başımdan alan
Tüm benliğime sirayet edip bağrıma yapışmış güzel günler.
Ve hayaller
Ve ümitler
Ve… ve… Neyse! Bizi biz eden değil mi zaten bunca yalanlardan payımıza düşenler.
Başladığımız yer farklı, bulunduğumuz mekan farklı
Değen var değmeyen var yokluğun hüküm sürdüğü kısır sinemizde.
Olsun varsın! Değil mi ki sonumuz bir avuç toprak.
Yaşamak; veda etmeyi öğretebiliyorsa sitemkar gözlerimize
Yaşamak; bittiğinde, hayata dair akan her damla yaşa değer.

09.05.2016