Yaşamak Şiiri - Adem Durmazer

Aylardan hangi ay günlerden hangi gün olduğuyla
Ve saatin kaçı gösterdiğiyle
Hiç mi hiç ilgilenmezsin
Odanın en kuytu köşesinde dizlerinin üzerine çöküp
Eline geçirdiğin bir şeyle
Halının aynı noktasını karıştırıp
Zonklayan şakaklarına aldırmadan derinlere dalıp düşünürsün

Önüne
Aklından hiç çıkaramadığın
Yüreğinden söküp atamadığın bir resim düşer
Gözlerini kırpmadan baktığın gözleri
Soluk almadan dinlediğin sesi
Bahar sevinci yaşatan gülüşü
Ta iliklerinde hissedersin
Daralırsın
Boğazın düğümlenir
Yutkundukça için yanar
Dudakların kupkuru olurken
Gözlerin ve yanakların sırılsıklam ıslanır

Gelme ihtimalinin olmadığını
Hatta imkansız olduğunu bile bile
Ansızın kapı çaldığında
Yüreğin tarif edilemez bir heyecanla çarpar
Gelen kişi kardeşin dahi olsa
Duyduğun o bildik sese
İçinden of ya diyerek sitem edersin
Olduğun yere yığılıp kalırsın

Duvarlar üstüne üstüne gelir
Çöküp kaldığın köşede daha bir küçülürsün
Ne gecenin sessizliği sakinleştirir seni
Ne pencereden gelen esinti ferahlatır içini
Avazın çıktığınca bağırmak
Sağa sola tekmeler savurmak istersin
Bekler susarsın

Neden aklıma gelmedi tüh ya der
Bir hevesle telefona sarılırsın
Aynı numarayı defalarca yazıp yazıp silersin
Birbiri ardına belkiler ile boğuşursun
Belkilerinle korkuların çoğalır
Her seferinde bu kez yapacağım demene rağmen
Bir türlü arama tuşuna basamazsın

Saatlerce süren konuşmalarınızı
Ve değindiğiniz konuları hatırlarsın
Size özel olan olması gereken zamanı
Komşunuz Ayşe’nin sorunu
Arkadaşınız Ali’nin ilişkisi
İzlediğiniz dizilerin yorumları
Songül cadısının kini
Ve havadan sudan bir sürü şeyle öldürdüğünüzü fark edersin

Konuları değiştiremediğin
Sohbetin yönünü çeviremediğin
Kurduğun gereksiz uzun cümleleri kısaltamadığın
Ve zamanın her saniyesini
Seni seviyorum diyerek geçirmediğin için kendine kızarsın
Dizlerini yumruk yağmurlarına tutarsın

İçinde yanan
Kalbini sızlatıp sıkıştıran
Ve alevlerinin ta ağzına kadar yayıldığını hissettiğin ateşle
Kötüleri görmemezlikten gelip iyilerin üzerinde durarak
Saniye saniye geçmişi düşünürsün

Sesini ilk kez duyduğunda yaşadığın sevinci
Yüzünü ilk kez gördüğünde tattığın mutluluğu
İlk kez sarılırken durduramadığın titremelerini
Dün olmuş gibi bir daha bir daha yaşarsın

Ayağında ne olduğunu saçlarının nasıl durduğunu elbisesinin rengini
Nasıl oturup kalktığını nasıl yürüdüğünü
Konuşurken dudak büküp kaş oynatışını hatırlarsın
Aslında hiç unutmamışsındır ki

Ellerini
Yüzünü avuçlarının içine aldığında hissettiğin sıcaklık basar
Yüzünü
Saçlarının yumuşaklığı sarar
İçini
Teninin kokusu kaplar derin derin soluk alırsın
Yanı başındaymış gibi içini bir huzur kaplar
Kucağına sokulur gibi köşene kıvrılır
Başını kollarına koyar gibi yavaşça yana salarsın
Bedenin mayışır göz kapakların ağırlaşır
Rüyanda yaşamak için uykuya dalarsın
Adem Durmazer