Yaşamak Şiiri - Gökhan Güneş

Gönle kış gelir bazen,
Kalbin bulutlanır, ümitlerin üşür,
Karamsarlıklar giyinirsin kat kat.
Yine de ısınamasın, hem de hiç kimseye.
Kar gibi düşersin yavaş yavaş.
Aslında kar tanesi gibi;
Beyaz kalabilmektir, yaşamak.

Çocukken oynadığım oyuncaklar gibi,
Bir gün hayatın oyuncağı olacağım, hiç aklıma gelmezdi.
Çocuk gibi davranıyor, hayat bazen insana…
Sabretmeyi öğrenmek lazım.
O elbisesi yırtık, pili bitik, oyuncak bebekler gibi,
Hayata gülebilmektir, yaşamak.

Ağlamak birde, özgürce.
Utanmadan, başını dizlerine koymadan,
Saklanacak yer aramadan,
Alıp birini karşına, hiç bir şeyi saklamadan.
Bazen de tel tel dökülebilmektir, yaşamak

Özlemek, beklemek, ağlamak, gülmek..
Kalabildiğince, beyaz kalabilmek..
Ya da hepsini bir arada yapabilmek… Âşık olmak mesela!
Hayatta en azından, en azından bir kere,
Âşık olabilmektir yaşamak.