Yaşamak Şiiri - Abdil Işık

Bir şiirdir yaşamak,
her sabah uyandığında gözlerinden öpmektir, zamanın.
korkularından arınmış bir kalbin duraksamadan atışı kadar hızlı ve hunharca sevmektir. Mevsimsel bir tükeniştir yaşamak, usul usul eriyen solgun bedenlerde.
Kısa bir öyküdür.
Zamansız gelen ölüme inat,ayağın takılmadan çocuklar gibi,
eylül akşamlarında koşmaktır.
Dilsiz bir şehir hikayesinde yerini almaktır.
Göz yaşların maviye döndüğünde,koparabildiğin kadar kopartmaktır zincirlerini.
İçini kanatırken yurtsuzluk inadına yaşamaktır.
Benliğini yıkan bir sel gibi özgürlüğe koşmaktır.
Bahar başaklarında, özgürce ekmektir toprağını.
Bir kadını ağırlamaktır gönül sofranda, ziyan etmeden hiçbir şeyi,