Yaşamak Şiiri - Mehmet Coşar

Zamanı zamansızca yaşamaktır yaşamak,
Karıncaların mevsimlerine hep yiyecek taşıyacağını bilmektir.
Dünya’nın,Güneş’i etrafında ki usanmadan dönüşüdür yaşamak,
Ve Ayın Dünyasını terketmeyeceğini bilmektir.

Ölmekle ölünmeyeceğine inanmaktır yaşamak,
Toprağın altında bile nefes alınabilineceğini bilmektir.
Dünlerin anlamını yitirişidir yaşamak,
Ve yarınlara güneşinin hep doğacağını bilmektir.

Umudun,zahmetsizce kapından gireceğini düşlemektir yaşanmak,
Hançer yarasının bile ışık sızdırmayacağını bilmektir.
Anlatılan masalların kahramanlarıyla koşmaktır yaşamak,
Ve yeşilin her tonunun gözlerinde saklandığını bilmektir.

Fırtınanın ortasında okyanusa açılmaya cesaret etmektir yaşamak,
Suyla dost olunduğunda ciğerlerine dolmayacağını bilmektir.
Sebepsizce ortalıkta mutluluğu aramaktır yaşamak,
Ve umarsızca gidenin geri gelmeyeceğini bilmektir.

Olgunlaşan meyvenin ağaçta durmayacağını görmektir yaşamak,
Sararan yaprağın rüzgarda savrulacağını bilmektir.
Kuruyan ağacın toprağında devrileceğini sezmektir yaşamak,
Ve yaraların vaktinden önce kapanmayacağını bilmektir.

Sonların bile son olmayacağı olasılığını öğrenmektir yaşamak,
Kışın ardından yazın geleceğini bilmektir.
Hoşçakal demenin yeni bir başlangıç olduğunu duymaktır yaşamak,
Ve kuruyan çiçeğin eski kokusunu vermeyeceğini bilmektir.

Yapılan haksızlıklara sımsıkı direnmektir yaşamak,
İşçi kadınların ellerindeki nasırın kıvrımlarını bilmektir.
Sözün esirgenmeyeceği cümleyi haykırmaktır yaşamak,
Ve en uzak yolun bile bir sonunun olduğunu bilmektir.

Dikilen fidana su verildikçe büyüyeceğini anlamaktır yaşamak,
Başak sarardıkça hasatın yaklaştığını bilmektir.
Kalp vurdukça umudun hep çiçek açacağını kestirmektir yaşamak,
Ve hasretin sevdaya yakışmadığını bilmektir.

Yaşamla ölüm arasındaki ince çizgiyi ayırtetmektir yaşamak,
Aşkla nefretin aynı şeyler olduğunu bilmektir.
Yaşlananın sadece bedeimiz olmadığını kabul etmektir yaşamak,
Ve gözlerimizin her şeyi göremeyeceğini bilmektir.

Beyaz kadar siyahında renksiz olduğunu farketmektir yaşamak,
Yağmurdan sonra bulutların gideceğini bilmektir.
Herkese gerektiği kadar anlam yüklemektir yaşamak,
Ve şarabın üzüme ihanet ettiğini bilmektir.

Yanarak tükeneceğini bile bile gerektiğinde mum olmaktır yaşamak,
Savaşın ardından barışın geleceğini bilmektir.
Her zaman birinin bizi beklediğini hissetmektir yaşamak,
Ve sana yazılanla yetinmen gerektiğini bilmektir.

Acıyacağını göre göre bir soysuza bağlanmaktır yaşamak,
Pişmanlığın zamanı geri getirmeyeceğini bilmektir.
Aldığın nefesin sıcaklığına güvenmemektir yaşamak,
Ve Ademle Havva’nın emaneti olduğumuzu bilmektir.

Ve yaşamak, yaşadığın hayata ihanet etmemektir.
İsyanı böğründe saklayıp dudaklarından dökmemektir.
Her insanın bir dünya olduğunu bilerek,
Sadece bir Güneşin olduğunu unutmamaktır.

Yaşamak kadar yaşatmaktır da yaşamak,
Tohumun içinde tohum olduğunu bilmektir.
Her canlının ölümü sırtında taşımasıdır yaşamak,
Geldiğimiz yere döneceğimizi bilmektir.

(İstanbul)