Yaşamak... Şiiri - Halenur Kor

Yaşamak...
Yaşamak ki; uzun yolculuk...
Bilinmeyen yollarda uzayıp giden,
Hangi şehir? Hangi insan? Bilinmez...

Yaşamak...
Güller, papatyalar, bahçeler, çimen...
Ya da, diken, çalı, çırpı içinde...

Kimi zaman susuz, uykusuz,
Işıksız, kokusuz, acı ve ruhsuz,
Kimi zaman gün, güneş, parlak yıldızlar,
Önünde uzanır, berrak ufuklar...
Pespembe, açık mavi, renk renk bulutlar...

Bazen, alabora fırtınalarda,
Dümeni kırılıverir, hırçın sularda,
Tokatlarken onu azgın dalgalar,
Kendi ekseninde dönen bir gemi gibi,
Bir zavallı, yazık, hep kuytularda...
Ya bir anaforda kaybolur gider,
Ya sahile vurur ki, paramparça...

Şansı varsa uzanır, sıcacık bir el,
Düzeltir dümeni; düzgün rotası,
Önünde uzanan engin denizde,
Gözlerinde umut, dilinde şarkı
Nağmelerinde şakır notalar,
Mutluluklar saçılır mor ufuklara...

30 Ağustos 2009