Yaşamak Şiiri - Asi Yılmaz

Yaşam denince insan akla geliyor, sonra ölüm
İstem dışı geldiğimiz bu dünyadan istem dışı gideriz.
Gözlerimizi dünyaya açtığımızda ağlıyorduk
Bizi bekleyen herkes gülüyordu oysa.
Her geçen gün ölüme doğru yürümeye başladık
Çocuk genç yaşlı olarak devam eden yaşam yürüyüşü
Geride kalanlara acı hüzün gözyaşı bırakarak son buluyor.
Yaşamı sorgulamaya devam ederiz
Nedir yaşamak ‘’direnmektir ‘’ diyoruz bazen türkülerde olduğu gibi.
Yoksa mecburiyet mi bunları sorguluyoruz
İnce bir çizgi diyoruz
Yaşam çizgiden çıkıp çıkmamanın hesabı,
Alıp gidiyor yılları.
Belki cesaret edemiyoruz çizgiden çıkmaya
Beklide avuntularımızdan vazgeçemiyoruz yaşamak arzusu insanı sürüklüyor
Bazen hiç kabul etmediği şeyleri yaptırıyor
Mutlu bir yaşam sürüyormuş havasına kapılıp
Daha şirin görünmek için kendi iradesinin dışına çıkarıyor
O zaman yalnızlık başlar.
Yaşama anlam kazandırmak için bir şeyler yapabilmenin çabası içersindesin artık.
Hayatın boyunca verdiğin mücadele sona erince
Yaşadığının farkına varıyor herkes
Sende o anda mücadeleyi kaybettiğini anlıyorsun.
Yaşam kavgasını kaybedeceğini bilerek sürdürdüğün yürüyüşte
Belki kendini çok sevmeden bir başkasını severim diyerek
Kavganın sonunu görmek istedin
Yani yaşam bir özgürleşme kavgası
Avuntuların bileşkesi diyebilmek için bu kadar bekledin...