Yaşamak Şiiri - Keziban Karataş

Sadece yaşamak istiyorum,
Hiç bir şeyi ve hiç kimseyi düşünmeden alabildiğine özgür.
Gülebilmek kahkahayla sebepsiz ve biri görecekmi diye düşünmeden,
Yargılamaların, sınıflandırmaların içinde kalmadan.
Sadece nefes almak istiyorum,
İç çekerek değil şöyle bir oh dercesine,
Tüm oksijeni solumak havayla beraber,
Ve yaşadığımın farkına varmak istiyorum nedense.
Dansetmek istiyorum çılgınca hatta müzik bile olmasın,
Yüreğimdeki ezgiler yönlendirsin beni,
Başım dönerde yere düşersemde umrumda değil,
Keyif almak istiyorum o andan sadece.
Hıçkırıklara boğulmak istiyorum bazende,
Şaşkın bakışlara aldırmadan içimden gele gele,
Hatta burnumuda çekerken yada silerken endişelenmemeliyim,
Özgür olamayacaksam niye geldim bu aleme.
Bazen yağmur altında yürümek istiyorum saatlerce,
Çıplak ayaklarımla taşları yada çimleri hissederek,
Sırılsıklam olmalıyım saçlarımdan sular damlarken,
Haykırabilmeliyim ben geldim diye.
Güzel olmak istiyorum ama sadece kendime,
Beğenirlermi, beğenmezlermi umrumda değil,
Sevmeliyim kendimi narsistliğimden olmasada,
Zamanın ve anın tadını çıkarmak istiyorum doyasıya.
Sadece sevmek ve aşık olmak istemiyorum,
Güvenmiyorum kimseye, inanmıyorum sahte sevgilere, övgülere,
Çıkarcı bakışlardan kaçıyorum aslında,
Sınıflara koyan ve beni anlamayanlardan,
Cinsiyetimi koz olarak kullanıp,
İnsanlığımdan ve kendimden utandıranlardan,
Ben olmayı ve yaşamayı unutturanlardan,
İşte bunları tekrar istemiyorum korkuyorum,
Hemde ölesiye ve bir çocuk gibi,
Sadece insanca yaşamak istiyorum sadece yaşamak.