Yaşamak; bir tutku mu?
Bir yenilgi ya da bir utku mu?
Çılgınlık mı, yanılgı mı?
Kim bilir!
Belki de bir alışkanlıktır
Yaşamak!
Yaşamak;
Bir bebeğin gülücüğü,
Sevgilinin tatlı bir bakışı,
Isıtmak için başkalarını,
Kendi tutuşan bir dal mı acaba?
Kendini tüketişi mi
Bir mumun aydınlatmak uğruna!
Yaşamak;
Bir ananın kucağı mı?
İki elinin arasına alıp
Şefkatle okşarken başını,
Sevgilerin çiçek çiçek açtığı
İçten gülümseyişi mi?
Yaşamak;
Güllerdeki çiğ damlasını görmek mi?
Güle kavuşmak özlemiyle
Kanatan dikenleri görmemek belki de!
Ağlamak mı, gülmek mi?
Kazanmak mı, kaybetmek mi?
Aldanmak mı; yoksa aldatmak mı yaşamak?
Affetmek mi, affedilmenin hafifliği mi?
Yoksa affolmanın ezikliği mi?
Yaşamak neydi?
İçimdeki kışın bahar olması mıydı?
Yaz mevsiminde karların yolları kapatması mı?
Göçmen kuşların gönlümüzden göçmesi mi?
Pembe bulutların içimizi kaplaması mı yoksa?
Çocuğun elindeki kıpkırmızı horoz şekeri mi?
İç çekişi mi öksüz çocuğun?
Rengarenk balonların gökyüzünü kaplaması,
Gök kuşağının saçlarıma takılması,
Kuşlar korosuyla şarkılar söylemek mi yaşamak?
Köyümün türkülerini söylemek dostlarla,
El çırpmak, gülmek, hüzünlenmek belki?
Mihriban’ı içinde hissetmek olabilir mi ki?
Neydi yaşamak?
Yaşıyorum, çözemeden yaşamı;
Anlayamadım, bulamadım cevabı,
Vazgeçtim sorgulamaktan kendimi,
Çok seviyorum yaşamı,
Sanırım yaşamak,
Her koşulda tat almaktır hayattan!
HARİKA UFUK
ADANA
1975
Kayıt Tarihi : 5.3.2008 10:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her koşulda tat almaktır hayattan!
Evet.Yaşamak hayatı herşeyiyle kabullenmek galiba.işte bunu kabullenmek gerek .acısıyla tatlısıyla hayat bütün.çok güzel anlatım ve final.tebrikler.
saygılar yüreğinize...
kutlarım nefis ve akıcı bir çalışma...
buda benimki
Yaşarken Ölmek
Kolay mı sanıyorsun hayatta kalmak?
Heyecansız, ruhsuz yaşamak.
Vahşet gibi o da ölüme denk,
Ne acıdır ki yaşarken ölmek.
Kimileri yaşıyor zannediyor kendini,
Fark etmiyor yaşarken öldüğünü.
Bilmiyor ki yaşamanın güzelliğini,
Ayırmış bedenle ruhun bütünlüğünü.
Meydana getirmemiş ne tek bir eser,
Ne eseri korur, ne güzellikleri görür.
Düşmüş nefsin peşine oradan oraya savrulur.
Bedenî arzuları karşılamayı yaşamak görür.
Ne çalışma var, ne çalışma şevki,
Kalmamış tek bir yaşama sevinci.
Bedenden başka yok mevcudiyeti,
Yok olmuş yaşarken öldüğü bilinci.
İnsan gibi yaşamak varken
Kurtul yaşar gibi yaşamaktan
Meccane nefes alıp vermekten
Ne yaşar ne yaşamaz olmaktan
Varken çaresi, korkma yaşamaktan
Çekinme yaşarken yaşamaktan! ..
Daha iyidir yaşarken ölmekten
Yaşamak gibi, yaşamak istiyorsan! ..
Gel kurtul, yaşıyor gibi yaşamaktan,
Bir eser meydana getir var ile yoktan.
Yaşamak için ümidi kesme hayattan,
Varken çaresi Kurtul yaşarken sen ölmekten.
Kıskanma yaşayamıyorsan, yaşayanları
İbret al doğru, dürüst, iyi yaşayanları.
Gör güzellikleri, yaşamanın kutsallığını,
At üzerinden yaşarken ölümün tutsaklığını.
Gel vazgeçme insan gibi yaşamaktan,
Bir gün sende gidersin şu dünyadan,
Zaman varken, bir eser bırak az ile çoktan,
Gel vazgeçme öldükten sonra yaşamaktan.
Gel düşün ne acı ki yaşarken ölmek
Öldükten sonra da var yaşamak
Bir ölüm varsa yaşarken ölmek
O da en büyük cinayetlere denk
Özcan’nım gel sen vazgeçme çalışmaktan,
Sen ayrılma haktan, hukuktan, adaletten,
Sen kurtul yaşarken, yaşarken ölmekten,
Sen vazgeçme öldükten sonra da yaşamaktan.
Bilal Özcan
TÜM YORUMLAR (5)