Yaşamak Şiiri - Mustafa Erçin

Yaşamak
Denizlerin mavisinde
Bulutların beyazında
Yeşilliğinde kırların
Karanlığında gecenin
Kâh ağlayarak, kâh gülerek
Severek, sevilerek yaşamak...

Yaşamak
Aşkla yoldaş
Sevgiyle kardeş olarak
Çocukluğu, çocukluğunda
Gençliği, gençliğinde
Yaşlılığı, yaşlılığında
Hep çocuk kalarak
Çocukca yaşamak...

Yaşamak yine
Kır çiçeklerinin sadeliğinde
Çamların direncinde
Güzelliğinde gülün, tadında balın
Hep açık alın
Sevgiden boğulmadan
Sevgisiz kalmadan yaşamak...

Hep yaşamak
Hiç ölmeyecekmiş gibi bazen
Sindire sindire
Ölecekmiş gibi hemen, doyasıya
Hayalkırıklıklarından tatlı hayaller üreterek
Sevgi adına
Emek tüketerek yaşamak...

Yaşamak ısrarla
İnsanca, dostca
Sevgice, sevgilice
Kâh sevgilinin koynuna sokularak
Kâh yalnız kalarak
Bazen insan gibi yani, bazen kedice
Eller sözüne uymadan
Pişmanlık duymadan yaşamak
Olabildiğince...