Yaşamak Şiiri - Hatice Nayır

Bir şarkının en güzel nağmesinin sonunda
Bir sahil kıyısının en son kuytuluğunda
Belki gidilmeyecek bir sonsuz yolculukta
Belki de hiç bıkmadan saklandığın oyukta

Koynuna alamadan yatamadığın nefes
Bir adım uzağında sürekli duyulan ses
Güneşe parıldarken bakamayan gözlerde
Ya da hiç söylenmemiş,yasaklanmış sözlerde

Paylaştığın en derin,en acılı anıda
Bir sabah tek başına kaldığında ortada
Koşa koşa yanına gelince yalnızlığın
Aklını delip geçer o derin ıssızlığın

Gözlerinden sessizce geçiverir gençliğin
Bir daha yaşanamaz günlerinde benliğin
Kalırsın ellerinde çok eski bir kuşkuyla
Bir de bakacaksın ki yitmişsin bu korkuyla

Sonunda yüreğine saklanacaksın yine
Hep tekrar ve yine tekrar başlarsın hikayene
Doymayacak yıllarca seni acıtan kuyu
Bitmeyecek özlemle istersin son uykuyu

Gelip mutlak seni de bulacak kaçılmaz son
Bir musalla taşında oynanacak son oyun…