Yaşamak.. Şiiri - Özgül Özyılmaz

Yaşamak..
Ne adına? .. Kim için? .. Ne uğruna? ..

Çalışmak.. yaşamak adına..
Neler feda edilerek uğruna? ...

Kazanmak..
Daha çok sahip olabilmek adına..
Peki ya kaybolanlar? ..
Uçup giden gençlik..
İçinde sönen umutlar..
Yaprak misali bir bir dağılan dostlar..
Avuçlarından kayıp giden yıllar? ?

Kim verecek hesabını?
Kim tutacak yasını?
Kim telafi edecek kaybolan onca emeği?
Bir bir yıkılan-yakılan hayalleri?
Bencilce tüketilen yaşamları?

Kim? Kimler geri verebilir masumiyeti?
Hangi dost eli yeter sarmaya kanayan yürekleri?

Çare yok.. dönüş yok..
Yara çok.. acı çok..

Yollar kapalı..
Kollar kapalı..
Ne yıllar, ne yollar, ne kollar kaldı gidecek..
Ne de bir can.. 'iyi ki varsın' diyecek..

Bir gün..
Belki bir gün.. bunlarda sona erecek..
Ruh bedeni terk edecek, huzura erecek..
Kimbilir.. belki o gün yüzümüz gülecek..