''Yaşamak'' Şiiri - Hasan Basri Kılıç

ve ben..batıp giden güneşin ardından el sallayan sis..
ve sen..güneş gibi geceme doğan ay
ve dünya..sahilde deniz dalgası bekleyen kum taneleri
ve evren..beyhude bekleşenlerin ayak sesleri
yüreğimden çekilen sevgilerin gel-git leri
aşk-a değil ama yaşama dair sismik çizikler
bir taraf kabullenmiş ezikler
bir taraf isyankar asi çocuklar
elele yürüdük gökyüzüne
kah toprağa bastık dizimizi
kah buluttan buluta attık adımlarımızı
birer birer düştük maviliklere
kimimiz sırılsıklam
kimimiz kuru kalmak için yalpaladık durduk
her defasında yaşama türküler uydurduk
nakaratı kucak kucağa-bizbize
maya çalamadık göle
ama hikayelerimizi yazdık denizlere
kıyılara ulaştı silinmiş yürek adımlarımız
doğduk adımız ümit
öldük,kayıtlara düştük şehit
uçuca ekledik yaşanmışlıkları
halay çektik geçmişimizle
komut verdik yarınlara
dünleri yükledik yapışık parmaklara
unuttuk anamızı-babamızı
hepimiz kardeş olduk
tüm düşmanlıklara inat
inatlaştık savaş tanrılarıyla
inatlaştık dinle,ırkla uğraşanlarla
hepimiz sadece insan olduk
tenlerimizi boyadık eksik kalan renklerle
rengarenk doluştuk en kuytu karanlıklara
herkesin duyacağı kadar büyüktü sesimiz
bağrıştık aynı dilden tüm evrene
tek derdimiz;
yaşamak
parasız pulsuz
taşlanmış kotsuz
belkide çırılçıplak,yalın ayak
ağaçtan ağaca salıncaklar kurarak
rüzgarla kaplayıp tenimizi
yaşamak
ve ben..sildim tüm geçmişimi
ve sen..yitik kelimelerde kaldın
ve dünya..dünle bugünün sevişmesinden hamile
ve evren..bize yarınları doğururken
tek derdimiz vardı dimdik omuzlarımızda;
yaşamak