Yaşamak Şiiri - Figen Aydoğmuş

Hani rüzgar okşar ya geçerken saçlarını
Belli etmeden deniz sevişir ya yakamozla
Hani gözlerine bakınca toz pembe düşlere dalarsın ya sevgilinin
Benim sarhoşluğum ondan

Ben günü içime çekiyorum
Gece zaten bende
Sevdayı her anımda yaşıyorum
Bir ayyaşın sallanmasıyla
Bir oruspunun kahkahasıyla uyanacağımı sanma sakın
Ben beni bende sevgimi kalbimde hissdiyorum

Hayat bir ağaç ise
Biz meyveleri olmamalıyız
Öyle ters düz edelimki onu
Ağaç biz meyveleri hayat olsun
Biz verelim doğaya sevgimizi

Hayatı paslı zincirlere çevirmek
Her yiğidin harcıdır
Ya o paslı zincirleri
Taç yapabilirmisin papatya ile

İnsancıklar gülsün bana
Alay etsin oruspu, puşt çaylaklar
Umrumda değil ki
Ben yaşamayı sevdikten sonra
Ömrüm elveriyorsa gülücüklere
Karanlık aydınlıkla dost ise içimde
Seviyorsam güzellikleri doyasıya
İnan umrumda değil o çaylaklar

Gökyüzü çökmedikçe
Boğmadıkça rüzgar
Yaşamak benim için var
Sevgi benim kanımda var