Yaşamak Şiiri - Orhan Turhan

Her şeyin en güzelini yaşamak isterken
Sonu malum bir ömre katlanma amacımız,
Aralara sıkışmış tebessüm kırıntılarıyla yetinmek olmasaydı keşke.
Keşke acıyı; ihaneti, ayrılığı
Yani hüznü sıkıştırabilseydik en arka cebimize,
Huzura ağıt yakan yüreğimizin yerine.

Bilir misiniz neden sorulamaz kimseye ‘doğmak istiyor musun? ’ diye.
Mutluluğu sürekli ıskalayan insanlarla dolu bu dünyada,
İnlerle cinler top oynamasın diye.
Aslında garez sanmayın bunu ine ve cine.
Zaten kısır olan hayallerimizin çatlak aynalarını,
Bir de onlar kırmasın diye.

Sürekli kendini yok etmeye çalışan,
Peşisıra bizleri de sürükleyen bir dünyayı paylaşmak,
Taa en derinlerden yükselecek bir kahkahayı
Umudun kıymıkları arasında aramak
Ve ölmek için doğup
Yaşamda ölümü arzulamak, olmasaydı keşke yaşamak.

Kimseyi kurtaramayacağın
Alev alev yanan bir eve dalmak gibi
İçimizden bize yalvarırcasına bakan bir dünyayla konuşmak gibi
Ve konuştukça soluksuz kalıp
Ümide ekmek misali sarılmak gibi değil,
Saatlerin aylarla, günlerin yıllarla boy ölçüştüğü bir dünyada
Sevgi bahçelerine dalıp yarenlerle konuşmak,
Birlikte sımsıkı hayata sarılmak olsaydı keşke yaşamak.

Yani yaşam, kardelenlerin örtüsü kadar ak,
Gönüller mutluluğa akan bir pınar gibi berrak olsaydı keşke.

21.12.2005