Bir çınar gibi boylu boyuna,
Her rüzgar esişinde sevinmek,
Günahsız çocuklar gibi.
Gündüz güneşle görüşmek,
Geca mehtapla söyleşmek sessizce.
Toprağa sıkıca sarılmak,
Seni sardığını hissederek derinlerde.
Dört bir yanı seyretmek,
Gülen gözlerle.
Ve gökyüzüne doğru süzülmek,
Yerden ayaklarını kesmeden.
Ve seni seyredenlere umut dağıtmak.
VE SEVMEK, VE SEVMEK, VE SEVMEK,
YERYÜZÜNDE NE VARSA...
3 Kasım 1999 23:30
Kayıt Tarihi : 28.10.2005 01:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emin Özkale](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/10/28/yasamak-169.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!