Yaşamak bedenimizi içten içe çürüten bir hastalık gibi hapsolurken
damarlarımıza,
Muhakkak ki zaman hiçbirimizi affetmeyecek.
Geç kalınmış bir gecenin sabahında hayata âşık şiirler yazsa da bir
bebek,
İnsanoğlu yanıldığı her sokakta, ölümünü bekleyecek.
Nasılsa zaman yıkanı da, yıkılanı da hesaba katmadan geçecek,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta