Yaşamak Şiiri - Özlem Akşit

Derin maviliğin ortasında
Sabırla büyüyen köknardır
Sevgilim yaşamak.
Kutsal tutkunun kılıcı
Zor ve isyan günlerinin
Ruhunu giyinirken
Bir Trojan gibi dikiliveren
Göğsümüzün orta yerinde
Koca bir kent yıkılırken
Boynumuza kökleriyle
Sarınıveren bir ağrı gibi
Yaşamak.
Bir yanıyla yapışkan
Bir irin gibi akıverirken
Zaman üzerimizden
Örerken ağını küflü bir yalnızlık
Ağulanmış bakışlara
Dikenli tellerde kanayarak
Çırpınır Can kuşu
Çerden çöpten yuvasında
Köknarın dallarında misafir
Tutunamaz zamana aşık yapraklar.
Yine de sevgilim
Yeniden filizleniverir sol yanımızda
Yeşile durur sabrın nüveleri
Gelen gün ve köknar uykusu
Biraz daha eksiltirken bizden bizi
Göç yollarında ömrün
Aya tırmanan bir rüzgardır yaşamak..