İnsanoğlu yaşadığını sanır,
Halbuki bu yaşamak değil.
Yelken açmış çıkar denizine,
Kıskançlık rüzgarı ile savrulur.
Bencillik ateşi yakar yüreğini,
Yüzsüzlük yağmurunda ıslanır.
Sahtekarlık ırmağında akıntıyla,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta