Yaşamak Şiiri - Nuri Gül

İnsanoğlu yaşadığını sanır,
Halbuki bu yaşamak değil.
Yelken açmış çıkar denizine,
Kıskançlık rüzgarı ile savrulur.
Bencillik ateşi yakar yüreğini,
Yüzsüzlük yağmurunda ıslanır.
Sahtekarlık ırmağında akıntıyla,
Duygusuzca yol alır sonsuzluğa.

Oysa yaşamak

Dostluk pınarından kanasıya içmek,
Yalnız gönülleri serinletmek için.
Saygı fidanlarını yetiştirmek,
Güven meyvesini yemek için.
Hoşgörü deryasında yüzmek,
Sevgi sahiline varmak için.
Kardeşlik atmosferini içe çekmek,
Huzur ateşini üfleyip yakmak için.
İlim hazinesinden zengin olmak,
İnsanlık dünyasını kurmak için...

Velhasıl yaşamak
Sevmek... Hiç ama hiçbir karşılık beklemeden,
Çıkar gözetmeden sevmektir.

15.12.2001