Yaşamak... Şiiri - Tuncay Aytaç

Melankolik tavırlar, örgütsel bir önsezi.
Gecenin esrarengiz tavrına bülbülün seslenişi.
Acı bir tebessümle yaşama koyulan tepki.
Sezgilerden süzülen, kanaat.
Sonsuzlukta kendine yer arama,
Şizofrenik yaklaşımlar, acının travması.
Gönülde hissedilen patlamalar.
İçsel yanardağın tepkimesini gözyaşlarıyla
Söndürme gercekliği.

Çocukca mutlulukları anımsayıp,
yüzde hafif bir tebessüm.
O tebessümle filmi geriye sarma.
Yaşandı ve bitti edasıyla mimiklerdeki salvolar.
Mevsimlere göre tavır alma.
Yıldızlı yaz gecelerine hep birlikte serenat.
Akşamın koynuna sığınıp, naz yapma mutluluğu.
Sabahın erimine ulaşan duygular bütünü.
Bazen acıyla uyanma, gerçeği sapıtıp,
Hayali rüzgârlarda avünma.

Yeşilin güneşe sevdası,
Yanıp kavrulacağını hissedip,
Eylülün rengini sarıyla boyayıp hüzünlenme.
Rasat edilen duygular silsilesinin selfisi.
Kısa anlardan oluşan yaşamsal tepkiler.
Sabinin ayaklarını toprağa ilk değdirme, irkilme.
İlk çığlık, ilk nefes, ilk bağırtı.
Dünyevi gerçeklerin acıya bürünüp,
Yüzdeki esamesi.

Bodoslama dalinan suda genize kaçan suya tepki.
Etkiye verilen tepkide yaşam dersi.
Dersler sonundaki imtihanda bocalama.
İlk alınan derste tek ayak üzerinde durma seansı.
Ne çok zırvalık var içinde dünya!
Duygusal patlamalarda yok olup gider hep güzel yurekler ya!
Nobran kişilikler bukelamun hızında
Uyum gösterirler içindeki kurallara.
Yağmurların bile arıtamaz gerceği.
O yüzden sevk eder hayallerin umutlara..