Yaşamak… Şiiri - Bahattin Çakılkaya

20.12.2014
Duyuların belirlediği
Duyguların körüklediği
Evvel zamandan gelen
Anbean bilinmeze ilerleyen
Yarış mıdır yaşamak?

Yarışsa rakibin kim?
Kendin mi?
Yoksa
Kendine benzeyen
Evrimini tamamlayamayan kerpiç
Dokuz delikli testi mi?

Eğer değilse
Yani yarışmak değilse yaşamak
Etrafına bak
Bu zulüm niye?
Ölüm kol geziyor
Hiç doymayanlarla
Hep açların mücadelesinde.

Arenada aslanlara ben yokum demek.
Mümkün müdür?
Yaşarken yarıştan çekilmek.

Perdeyi çektim
Işığı söndürdüm
Bir elimde çakmak
Diğerinde sigara
Oturdum koltuğa
Gözlerimi kapadım
Kulaklarımı tıkadım
Kolaçan ettim kendimi
Şükür bir yerim ağrımıyor
Tek ses, cana can veren nefes
Alabiliyorken marifet değil
Sevdiklerim gülümseyerek gittiler
El sallayanlar oldu
Elim yanıncaya kadar çakmağı yaktım arkalarından
Kırmızı gülün gülüşü çıkmadı uzun süre aklımdan
Birkaç arsızı
Mala tapan hırsızı
Üç beş gereksizi kovdum
Sessizlikle karanlığın kesiştiği yerde yok oldum.
Artık yoktum.

O da ne?
Yok olan elim
Çakmağı çaktı
Dudaklarımı ayartıp
Sigarayı yaktı.
Önce arsız sonra hırsız geldi aklıma.
Gelir gelmez sordum
Kalburunda umut eleyen dostlara

Kötü bir alışkanlık mıdır?
Yaşamak.

Bahattin Çakılkaya