Yaşamadım Ki Şiiri - Bahattin Tonbul

Gülen insan çevreye neşe katar
Çeken insan acı tadar
Özleyen insan hasret yapar
Yalnız kalan yalnız yatar
Unutma ki kalp de kanlar
Sevenler için akar
Karanlıksa ışık saçar
Seven gönül yare tapar
Ağlayan insan durmaz şiir yazar
İşte ben bu saydıklarımda
Hangisiyim veya kimim
Bilmiyorum ki

Ölümü tanıdım ben onunla
Sonsuzluğu gördüm canımla
Hasretini çektim kokunla
Hayat veremedim aşkıma kanımla
Git dedi gitti
Gel dedi gelmedi
Sevdam yitti
Özümse hiç dönmedi
Bağrımı saran sevdan
Ruhumu terk etmedi

Bak mevsim kış
Toprak görülmüyor kardan
Her yer buz tutmuş
Titretiyor bedenimi
İkimizi yaratan

Ne olursa olsun seni bekliyorum
Ölümse ölümü
Canımsa canımı
Kanımsa kanımı
Alıver yada
Atıvereyim karanlığa
Yeter ki
Ona kavuşayım
Onunla olayım
Onu sarıp ısınayım göğsünde
Bu baş eğmekse eğeyim
Af dilemekse dileyeyim
Geçmişi anılarda ezeyim
Tek onunla bir cana geleyim
O Benim yaşarken varolan meleğim
Ben zaten onsuz bu alemde hiç mi hiç
Yaşayamadım ki
Bahattin Tonbul
7.11.2010