Girdin hayatıma bir kâbus gibi
Gönlümce sevinip coşamadım ben
Göründün, kayboldun gözde pus gibi
Mutluluk peşinde koşamadım ben
Gözümde büyüdün yüce dağ oldun
Bir gün idin, asır oldun, çağ oldun
Lakin her adımda bana bağ oldun
Sana giden yolu aşamadım ben
Hiç ümit vermedin sevgiden yana
Sevip doyamadım ben kana kana
Anlık mutluluğu çok gördün bana
Hüzünleri yıkıp taşamadım ben
Gözümde hiç oldu bu koca âlem
Her geçen gün arttı, çoğaldı çilem
Yokluğun kederdi, yokluğun elem
Senin yokluğunda yaşamadım ben.
İbrahim Karaçay
25.04.2015
Kayıt Tarihi : 28.3.2019 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!