Yaşamadım Şiiri - İsmail Şentekin

YAŞAMADIM

hiç yaşadım
kocaman dünyalar biriktirirken
sevdaya dair

tanıdık sokakların
tanıdık yüzleri
bu korku
ıslıkla
karanlığın içinden
yalnız
yürümenin
yollarda sarhoşluğuydu

damlalar düşerken gamzelerime
zemheri gecelerine inat donmadı
hep gençliğimi andım
sakalıma kardan çok ak düşerdi kış akşamları

beni soranlara merhaba dedim
tükenmişken hayatın ortasında
bir bulut olsam dedim

bir yaprak yeşerir
dal değer yanaklarıma
erken ömrüm
gamzelerimde açar

ne acı yazdıklarıma inat
geceleri sever oluşum
küserken hayata