son bir umut, sevgi dolu sözlerini beklerken o gece
gurur dolu geri dönüşleri de hayal ediyordum her şeye rağmen.
değişmedi, sonunda özlem kokacak veda sözcüklerime olan kırgınlığım
gönülsüz/sıkılgan bir hoşçakal mırıldanmasını umut etmeden yaşayamadım..
“parmak uçlarımda hissettiğim o keskin soğuğu bile eritiyordu tuz basarcasına..”
hoşçakal demeden, gitmeyi kabul eden eski yalvarışlarımı
hala benim kadar özleyen isteksiz vedalarına aldanmıyor artık düşlerim.
yaramı acıtırcasına, dokunuyor silinemeyen anılarda..
bilakis.. gitmeni kabul edemiyor, yaşamadıklarım…
19.01.2012 21.00
İstanbul
Kayıt Tarihi : 22.3.2012 14:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!