Bir sabah uyan, güneş gülümser,
Ormanda bir ses var, hayat yeniden başlar.
Küçük bir sincap, Milo adı,
Koşar, oynar, neşeyle dolu her yanı.
Dostu Luna, tavşan bembeyaz,
Birlikte koşarlar, mutlulukla dolu her iz.
Oyunlar oynar, çiçekler arasında,
Her gülüşte açar, sevgi dolu bahar.
Ama bir gün geldi, fırtına koptu,
Ağaçlar devrildi, orman sustu.
Milo çok üzüldü, “Neden böyle oldu?”
Ama Luna fısıldadı, “Her şey yeniden doğdu.”
Filizler yeşerir, umut dolu kalpte,
Zorluklar geçer, sevgiyle dolup taşar.
Birlikte çalıştılar, hayvanlar bir arada,
Ormanın yeniden doğuşu, onların elinde.
Her yeni yaprak, bir umut simgesi,
Yaşama sevinci, dostlukla büyür her sesi.
Birlikte güzeliz, zorluklara karşı,
Dayanışma içinde, her kalp bir arada.
Hayat bir yolculuk, inişler ve çıkışlar,
Ama sevgiyle dolu, her şey daha güzel, daha parlak.
Milo ve Luna, dostluğun gücü,
Yaşama ve yaşatma sevinci, hep içimizde, hep bizimle.
Kayıt Tarihi : 4.11.2024 15:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşama ve Yaşatma Sevinci: Terapi Hikayesi Bir Zamanlar, Uzak Bir Ormanda... Bir zamanlar, yemyeşil ağaçlar ve rengarenk çiçeklerle dolu bir ormanda, küçük bir sincap yaşardı. Adı Milo olan bu sincap, her sabah uyanır, güneşin ışıklarıyla ormandaki ağaçların arasında dolaşır ve dostlarıyla oyunlar oynardı. Milo'nun en iyi arkadaşı Luna adında bir tavşandı. Luna, Milo'nun neşesi ve hayat doluluğu ile dolup taşmasını sağlardı. İkisi, ormanda kaç tane çiçek gördüklerini saymak, yeni ağaçların altında saklambaç oynamak gibi eğlenceli oyunlar oynardı. Bir Gün, Fırtına Geldi Bir gün, ormanda korkunç bir fırtına çıktı. Rüzgar o kadar şiddetliydi ki, ağaçların yaprakları uçuştu. Milo ve Luna, fırtınadan korunmak için bir ağaç kovuğuna sığındılar. Fırtına geçtikten sonra, dışarı çıktıklarında ormanın biraz değiştiğini fark ettiler. Bazı ağaçlar devrilmiş, bazıları ise zarar görmüştü. Milo, ormanda gördüğü bu manzaraya çok üzüldü. “Neden böyle oldu?” diye düşündü. Luna, “Belki de ağaçlar ve bitkiler, yeniden doğmak için biraz zamana ihtiyaç duyuyorlar,” dedi. Milo, Luna’nın sözlerini düşündü ama yine de üzgün hissetti. Yeniden Doğuş Ertesi gün, Milo ve Luna ormanın derinliklerine gitmeye karar verdiler. Ormanın her köşesini keşfederken, devrilen ağaçların etrafında yeni filizlerin çıktığını gördüler. Küçük yeşil yapraklar, yavaş yavaş yukarıya doğru uzanıyordu. “Bak, Milo! Ağaçlar bile yeniden doğabiliyor!” dedi Luna. Milo, bu durumu görünce umutlandı. “Evet, her şeyin yeniden başlayabileceğini biliyorum. Yaşama sevinci, zorlukların ardından gelir!” dedi. Dayanışma ve Sevinç Milo ve Luna, ormanda yaşayan diğer hayvanlarla birlikte devrilen ağaçların etrafında bir araya geldiler. Her biri, hasar gören ağaçların etrafındaki yeni filizlere bakım yapmak için çaba göstermeye karar verdiler. Birlikte çalışarak, ağaçların yeniden büyümesine yardımcı oldular. Günler geçtikçe, orman yeniden yeşermeye başladı. Milo, dostlarının bu dayanışma içinde nasıl sevinçle çalıştığını görünce çok mutlu oldu. “Yaşama ve yaşatma sevinci, birlikte çalıştığımızda daha da güçleniyor,” dedi. Mutlu Son Bir gün, Milo ve Luna, ormanda tekrar dans ederken, yeni filizlerin arasında oyun oynayan birçok hayvanı gördüler. Orman, yeniden eski canlılığına kavuşmuştu. Milo, “Hayat her zaman zorluklar getiriyor, ama birlikte olduğumuzda her şeyi aşabiliriz,” dedi. Luna gülümseyerek, “Evet, sevinç paylaşıldıkça büyür!” diye ekledi. Milo ve Luna, dostluklarının ve dayanışmalarının önemini bir kez daha anladılar. Hikayenin Öğrettikleri Bu hikaye, zorluklarla karşılaşıldığında bile yaşama sevincinin ve dayanışmanın önemini vurgular. Herkesin mutluluğu ve umudu paylaşarak büyüyebilir, birlikte hareket ederek zorlukları aşabiliriz. Çocuklar, hayatın getirdiği zorluklara rağmen sevgi, dostluk ve dayanışma ile nasıl yeniden doğabileceklerini öğrenirler.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!