Oysa gül daima dikenlidir.
Toprak daima çamur olacaktır.
Su mutlaka bulanacaktır.
Hava buğulu ve nemlidir.
Tabiatta herşey içiçedir.
Ve biz en duru görüşlerimizle
tüm herşeyin içinden yansırız yaşama.
Eğer rahmeti kuşanırsa insan,
gül bakışına kokusundan öte misk verir.
Eğer rahmette arınmışsa toprağın,
hangi çamur atılır ki saflığına?
Çamurlardan tertemiz çıkar özünde
arınmış olan.
Çiçeklerde tozdan, topraktan,tohumdan değil mi?
Oysa en saf balda o arınıştan çıkar.
İnsanın ruhu su gibi duruysa
hangi bulanıklık ayrıştır öz ruhu?
Bulanıcaktır su, ancak bulanmak için değil,
özünde bulanmamak için içten içe bulandıracaktır
özüne durulmak ve bulanmak için.
Ve buğulu nemli olmasa hava,
nasıl gelirdi gözyaşı şiirde dile?
Yağacaktır yağmur ve doğacaktır güneş.
Kayıt Tarihi : 10.4.2013 16:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Gürdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/04/10/yasama-yansima.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!