Yaşama Yakalandım Şiiri - Nuran Karaca

Ah çok çekmiştim bu yaşamın sivri dilinden,
Yine kaçırmak istemişti beni cephesinden
Daha önceki yeltenişleri gibi
Çekmeye mecbur tuttuğu eziyetleriyle.
Bıktım adil olamayan tartısından ölçüsünden,
Bu duruma alışamasam da
Geri almıştım şikayetlerimi ondan.

O ellerimden eriyipte giderken sabun gibi,
Çoktan arınarak yaşamayı öğrenmiştim.
Siyahına dokunmaktan korkardım,
Ettiğim sözleri dilince anladı
Kendi mi koruyamadım.

Sadece seyreder oldum kırık döküklerimi,
Uzaktan da güler diye
Hıçkırarak sesli ağlayamadım.
Nasıl olduysa birden gözleri bana!
Isıl ışıl parlayıverdi.
Oysa yüzünü hiç göstermemişti,
Gözlerinin hangi renk olduğunu çözememiştim
Şimdi" O" bakışın uğruna biletimi erteledim.

Kırık hayalleri mi silip süpürüp,
Hepsini çöpe doldurdum
Ortalığı temize çıkardım,
Artık oda anladı bana yaptığı haksızlıkları
Cilveler yapıp da tutuyordu elleri mi.

Kudretli ve kuvvetliydi,
Eğer isterse de şefkatliydi
Anlaşılmıyordu niyeti kimden neyi soracağı.

Ve bir veda gecesinde,
Sarılıp birden alnımdan öptü beni
Anlayamadıkları mı tek tek anlattı.
Şimdi üzüleyim mi sevineyim mi?
Bu sefer sebepler zincirine takıldı da ayağım
Yaşama yakalandım..