Gece desem ve susarak boğulsam sessizliğimde,
Ayrılıkları, hoyratça tüketilmiş zamanları, çorak topraklara ekilen masum hayalleri gömsem büyük ahşap bir sandığa.
Ve sonra sen desem, simsiyah karanlığımın bembeyaz kahramanı.
Ne de güzel gülüyorsun siyahlıklar içinde.
Sevinç mi hüzün mü seçemiyorum, belki de uçarı bir yalnızlık gülümsemesi, kim bilir?
Aykırı sularda yüzüyorum zaman zaman,
Sen ise düşlerimle yoğrulmuş çığlığını salıyorsun içime.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta