Yaşama Telaşı Şiiri - Muhsin Demir

Betonarmelerden sokaklara çaresizlik akıyor
Sokaklar toprak kokusundan mahrum günbegün daralıyor
Gri taşlarla mücadeleyi ziftle kaybediyor filizler
Bir koşuşturmadır ki
Adımlar kurulu saat gibi işliyor
Hangi ayak kalksa peşinden gölgesini sürüklüyor
Son sayımlara göre
Metrekareye düşen yalnızlık sayısı artmışken
Yalnızlık alt sınırı on beşlere kadar iniyor
Yalnız ölmek tabiidir ki
Üst sınırı kimse kale almıyor
Gelelim bir kesim pencere dibinde yalnızlıktan ölüyor
Bir kesim yalnızlığını şehrin en yüksek binasının tepesinde terk ederken
Bir kesim üzerine kilitlediği kapının arkasında bırakıyor
Öyle ya
Adımlar sıklaştıkça
Yürümek çekilmez bir hal alıyor