Yaşama Şiiri - Arif Emrah Toyoğlu

bizim...izmlerimiz, sizin bildikleriniz
doğa için yağmak mühim
insan için aynı yağmurdan faydalanmak olası
yani her kahrolası fikirde
içimizin yanması dursun diye
'sus yoksa ölürsün' mü bu bütün kargaşa
yoksa, fikrimce! , usulsüz bir doğaçlama mı?
şu yaşamak fikri kimden çıktıysa
ya ölmeyi istemiyor, ya da kim ölecekse ölsün
hani bizim...izmlerimiz doğayla savaşmaktı?
oldum olası akılsız başın yükünü
hamal parasına taşıyan ayaklara dayatılan 'yürü'
dayan kardeşlik, yandaşlık dayan
yoldaşlık, yolda arkadaşlık......
bir gün denilen o gün herkez ancak ölür
dağlara, kağıtlara, binalara taşınan
'özgürlük'müş afişlerde tutuklanan
benim içinse sanane, karışma, bu birliktelik yalan..
ne ideolojizmmiş bu
aşk varmıymış içinde sahtecilikle suçlanan
bir kızcağız, hani şöyle delice sevdalanan
ya da bir inanç
hani inanıyorduk 'yarın' aydınlıklara
hani 'Ya Rab' diyemiyordukda,
kutsuyorduk inançsızlığımızı..
biz insandıkya hani...
ölüm var heyşeyin sonunda
her fikrin doğasında...
hani derya bir babalık, bugün var yarın yokum
bugün ol bari be adam......
tutuklama içinde olanı, şu sakladığın
şu bir türlü yaşayamadığın, fikirlerden dolayı
yaşa be adam... yasak değil yaşamak...
hepimiz AŞK için varız, anlamak istemesende
hem acı da var, tutsaklıkta en güzel aşkta
belki kurtuluşta, hatta savaşmakta
isyan, ayaklanma, özgürlük için kavga
aşkta var
ölümse ölüm, yaşamak yaşamaksa....