Yaşama Sevinciyle Ölürüm Şiiri - Sinan B ...

Bir gün mapushane de
Yine ben içerdeyken
Pencereden dışarı baktım
Dışarda kar yağıyordu
Bir gül ip ince up uzun
Karlar içinde dağların başağı gibi
Bedenim kurudu yüreğim yandı
Gökyüzü bir davetti
Hasretim bir özgürlük
Rica etmemle gardiyanlar
Beni havalandırmaya çıkardı
Gittim uyandırdım gül goncamı
Nefes aldı gül goncam yüreğim rahatladı
Bir cıgara yaktım hemen
O an her şeyi bıraktım
Yüzümü hayata döndüm
Eski günler geldi aklıma
Biraz terledim biraz üşüdüm
Sonra bir rüzgar esti ansızın
Ve ben gömüldüm kendi kendime
Bilmem nedendir niyedir nicedir
Ben böyle olurum ara sıra
Biz ki hep bir kavgaydık
Uslanmayan yürekte
Ah hayat bu işte hep ustura ağzında
Yol yürüdük prangalar eskittik
Kanayan güllerle aşka büründük
Ah ben böyle olurum ara sıra
Eski zamanlar gelince aklıma
Biraz terlerim biraz üşürüm
Sonra bir rüzgar eser ansızın
Tutuşur geceler harman kalır güller
Ve ben ölürüm bir yaşama sevinciyle
Pencerem yine açık kalır ardımda
Gül uyanır hücremde kül boyanır geceye
Ve ben ölürüm bir yaşama sevinciyle