Yaşama Sevinci Şiiri - Arife Bolat

YAŞAMA SEVİNCİ

Hani yaşlı bir orman vardı
İçinde dolaşırken sanki
Çam ağaçları sana, sevdalıca sarılırdı.

Yalnızlığından yakınan güneşi,
İnsanlarla saklambaç oynayan yıldızları,
Anladım ki hayat yaşamaya değerdi.

Çıplaklığından utanan bir kaya vardı;
Yanında kırların en güzide çiçeği,
Koşup kırlara uzanan huri kızları,
Rengârenk kanatları ile kelebekleri,
Anladım ki hayat yaşamaya değerdi.

Ufacık bir taş vardı.
Kim bilir hangi çobanın dert ortağı
Kim bilir hangi çocuğun gözyaşıydı.

Püsküllerini savura savura koşan bir at vardı.
Üzerinde her gün selamladığım kartalları,
Basmaya korktuğum altın sarısı papatyaları,
Karıncaların onlara olan aşkı,
Anladım ki hayat yaşamaya değerdi.

Bir insanı andıran bulutlar vardı,
Her an her saat değişirdi,
Rüzgârın yüzümü tokatlayan elleri,
Anladım ki hayat, yaşamaya değerdi.

Arife BOLAT
(31 MAYIS 2005 SALI)