Mutluluğun resmi diyorlar.
Kendimi görüyorum.
Tatlı dil, güler yüz diyorlar.
Seni görüyorum.
Seven bir gönül diyorlar
Kendimi görüyorum.
Sevilen kim? diyorlar.
Seni görüyorum.
Kalem veriyorlar elime,
Kendimi görüyorum,
Kâğıt kim? Diyorlar.
Seni görüyorum.
Hayat nedir? Diyorlar.
Kendimi görüyorum.
Sebebi kim? Diyorlar.
Seni görüyorum.
Yani gülüm:
Ölürsem de senden.
Yaşarsam da…
Ağlarsam da senden.
Gülersem de…
Velhasıl;
Mutluluk da sensin,
Yaşam da,
Sevilen de sensin,
Şiir de,
Canı veren Allah’tır.
Yaşamaya sebebim sen… 5315-MANİSA
Kayıt Tarihi : 12.6.2015 08:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!