Yaşama Sebebi Şiiri - Mehmet Batıhan

Ansızın bir ağırlık çöker üstüme,
Bir çığ gibi belimi büker,
Sensiz olduğum zaman,
Deniz gözlerine bakardım eskiden,
Bazen sıcacık
Bazen kaplan gibi ürpertici
Ve hançerden daha keskin
Bazen de
Anlamsız gülüşüne bakardım
Ama bilmelisin ki,
En mutlu yıllarım onlardı.

Yıllanmış bir şarapsın ki
Kalbime muhabbetle dolan,
Şimdi senden bana
Hayal meyal bir simadır kalan.

Sen gittin gideli
Gecelerim zindan oldu
Gel artık!
Senden sonra sabah sefalarım da kalmadı,
Busenle uyanmıyorum artık!
Seyretmez oldum,
Ne tepeden doğuşunu
Ne gurupta batışını
Güzelim güneşimin
Yatağım da dört duvar ki
Buzdan soğuk
Bülbüllerin sesi bile boğuk
O eski sıcaklık yok,
Zindan hayatı yaşıyorum,
Sensiz geçen her gece
Seni düşünüyorum her hece

Bir gonca misali kapanmışım
Yabancı ellerde değil
Kendi diyârımda kayboldum,
Gölgenin ardında kaldım,
Dargın değilim ama
Gel artık!
Kitap okumalarım da eskisi gibi şen değil
Coşmuyorum artık,
Seninle nehir gibi coşardım.
Belki hep peşinden koşardım
İnan sevda çiçeğim
Hayatımın en mutlu anları onlardı
Sonunda elini tutuyordum ya!
Bir pınar serinliğinde
Yumuşacık
Pamuk gibi
Tüm yorgunluğumu atardı
Haaa! Bilmem dedim mi?
Korkaklık edip
İntiharı falan düşünmem
Nice âşık sevdiği için ölümü denedi
Nicesi de öldü
Ama o belirsiz karanlığı seçmem
Ben seni farklı bir şekilde sevdim
Ve senin için farklı davranacağım
Lafın kısası
Ben sevdiğim için ölmem
Sevdiğim için YAŞARIM