Yaşama Odası Şiiri - Bilal Yavuz

gösteri bitti, dağılalım, oysa kavlamaz
çırpındıkça içine çekildiğimiz sevi
en heyecanlı yerinde gelirken ışıklar
oysa yaranın bile kabuğunda vitamin
ve her şeyde yürekçesine çarpan o çağrı
‘haydi ahret yolcusu kalmasın’
bu da kainatın Hipokrat yemini

demirleri ısırarak hayatta kalan
bir maden işçisi kadar fütursuz
ironik davetiyesi ölüm ağabeyin
karla karışık yağan şeyler gibi ve benzeri
inadına ağzından yaşam fışkıran koçlar
seyfullahtan başkasına boyun eğmezken
bu yüzden çelişki addedilen intizam
bu yüzden, göze göz, kısasta hayat var

ne çok patron var, çizmelerden batak
alemin katre-i matemi dünyada
çıvlayan alaşımlar, hozalan iltimas
haylanmaz tüneyişler, raptedilmez fokuslar
belki duyduğumuzdan öte ‘biraz sessizlik’
belki sandığımızdan daha beride sesler

duvarların yüzünde ‘önce iş güvenliği’
erkek olursa Soma, kız olursa Somali
inan hiçbir şey bildiğimiz gibi değildi