Bir bakıyorsun bitmez dediklerin bitmiş, gitmez dediklerin gitmiş.
'Geçmiş'te bıraktığın yıllar, başka hayatlarda 'gelecek' olmuş.Bunu kabullenememişsin.
Sen farkında bile değilsin oysa.Belki bu yüzden içerilerde bi'yerlerde kalmış gitmiş çocukluğun.Bu yüzden uzaklaştıkların hep dik bir yokuş.
Kimbilir yoruldun ama sen farkında değilsin.Çok düşünüyorsun.Düşündüklerini yaşayamamak, yaşadıklarını düşündürüyor.Bunu çok iyi görüyorsun.
Unutma; ne çocukluğunu aklından mahrum bırak ne de şimdiki seni çocukluğundan.
Yaşamaksa yaşamak, sonsa son olmak;
Bırak gitsin hayat konuşsun ardından, herşeyi oluruna bırak...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta