İki gözlük taşıyoruz, biri uzak...biri yakın....
Uzağı nadir takıyoruz..bilinmeze bakar gibi...
Yakınsa... izini yerleştirdi...gözlerimizin altında.....
Gözümüze girse görmüyoruz..kimi zaman...aradığımızı....
Telefon çalsa korkar olduk..yine acı haber diye..gece geç vakitlerde.....
Alıngan olduk..darılır olduk..eşe,dosta,konuya komsuya....
Çocuk sesini,kapı gıcırtısını,damlayan musluk sesini...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
zaten engelli dediğin nedir ki: entellektüel anlamda
istediğiniz bölümü okuyamama, istediğininiz işte çalışamamaktan tutunda ön yargılarımıza değin her şey bir engeldir. bu süreci sürenlerse engelli...
ne güzel bir özelştiri hayata....
tatlı dille...
yürekten ve nefis bir dille...
selam ve saygılar değerli yürek...
kutluyorum...
iç ve içtenlikle kaleme alınmış
yüreğinize sağlık.
saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta