İki gözlük taşıyoruz, biri uzak...biri yakın....
Uzağı nadir takıyoruz..bilinmeze bakar gibi...
Yakınsa... izini yerleştirdi...gözlerimizin altında.....
Gözümüze girse görmüyoruz..kimi zaman...aradığımızı....
Telefon çalsa korkar olduk..yine acı haber diye..gece geç vakitlerde.....
Alıngan olduk..darılır olduk..eşe,dosta,konuya komsuya....
Çocuk sesini,kapı gıcırtısını,damlayan musluk sesini...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
