Yaşama engellisi olduk.. beee

İki gözlük taşıyoruz, biri uzak...biri yakın....
Uzağı nadir takıyoruz..bilinmeze bakar gibi...
Yakınsa... izini yerleştirdi...gözlerimizin altında.....
Gözümüze girse görmüyoruz..kimi zaman...aradığımızı....
Telefon çalsa korkar olduk..yine acı haber diye..gece geç vakitlerde.....
Alıngan olduk..darılır olduk..eşe,dosta,konuya komsuya....
Çocuk sesini,kapı gıcırtısını,damlayan musluk sesini...
Götürmüyor başımız....
Vitrinler... seyirlik oldu, bir hırka, iki lokma halimiz...
Aynaların tozunu ne zamandır almıyoruz...
Misafir gelecekse..hele de ay'ın kırkında...hepten duman halimiz....
Şöyle bir salınmaya....kalmadı mecalimiz...
Hastane ile eczane arası.... gezintilerimiz
Romatizma, basur,ülser,kanser oldu sohbetlerimiz.....
Kalbimiz...kız kulesine emanet..
Marş oldu dilimizde.....
'' Dönülmez akşamın ufkundayız...vakit çok geç..bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen...geç..''
.Canımız .., bir kadeh rakı çekse.....mezeler bayatlamış....
Ya... bir şişe bira'ya da razıyız...cepte olsa paramız....
Akran arıyoruz anıları tazelememeye.....
Zaten çoktan oldular... masal...hikaye....
Pencere önündeki koltuğu tapuladık....
Saksıdaki herca'iyi ...Sahi....en son ne zaman suladık....
Bir.... merhaba! .... beklerken....
Çalmaz oldu kapı zilleri....
Gazetelerde...sayfa sayfa başsağlığı dilekleri.....
Zehir..zıkkım eder olduk verdiğmiz emekleri...
Eleğe koyduk dostları, kaydı gitti deliklerden...
Siyah beyaz resimlerde kalmış gülen yüzler...
Yeter artık at bastonu......kalk... dışarı çıkalım....
Kalan ömür ne kadarsa... gel onu yaşayalım....
Biz emekli olduk diye....
Yaşama engellisi olduk... beee........