Şimdi içime atıyorum herşeyi,
En zor yiyeceği sindirir gibi sindiriyorum şimdiyi,
Bakıyorum geçmişe,hayat önümde sökülüyor;
Makaradan ipliğin,yaşamdan tok bir canın ağır ve yavaş kayması gibi,
Öylece kayıyor ayaklar altında ezilerek...
Herşeye rağmen ufukta bir pencere açılıyor,siyah perdelerin ardında!
Uzanıyorsun Adem'in elmasına uzanır gibi pervaza; ama nafile!
O kaçıyor sen kovalıyorsun,o kaçıyor sen kovalıyorsun,sonuç,sonuç:Negatif!
Ardından yıkım geliyor; enkaz gibi...
Bunalım geliyor; çığ gibi...
Ve depresyon doğuyor; dağ gibi...
Kopartıyor seni hayattan; bir başın gövdeden,bir canın bedenden kopması gibi,
Kopartıyor tüm lifleri yırtarcasına...!
Ama suç sende değil,suç onda değil,suç başkasında değil!
Suç,suç kimde?
Sorunun cevabı basit ve sana sadece; yılmadan,yorulmadan,umudunu asla yitirmeden,sadece ve sadece:
Mücadele,mücadele ve mücadele kalıyor;
Yaşanası ve o güzel günler için...
Kayıt Tarihi : 4.2.2008 15:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!