Yaşama Dair... Şiiri - Hikmet Taşbilek

Bazı zamanlar olur,
Her şey bir anda gelişir.
İçin ürperir, ruhunu sarar,
Bilemezsin o an,
Daha önce böyle bir şey yaşamamışsındır.
Hayallerin büyür, arşı sarar.
Anlam veremezsin duygularına.
Olduğun yerde kala kalmışsındır,
Sanki konuşmak yasaklanmıştır.
Utanmak hiç bu kadar güzel olmamıştır.
Belki de hiç bu kadar acı vermemiştir.
Anlayamazsın, işte o an aşk gelmiştir.
Düşünceler başlar beyninde,
Korkarsın, ürperirsin.
Kaybetme endişesi sarar,
Günlerini, gecelerini...
Amaçların önüne gelir,
Hatırlarsın hepsini, gülersin, bitirirsin...
Yenileri belirir, hepsi iki kişiliktir.
İnsansın be insan!
Hayat bu, bırakır mı, sizi size,
Zorluklar önüne yığılır, birer birer...
Sen istersin mükemmeli,
Mükemmel olur da,
Bilmezsin sonunu, acıtır...
Ayrılık gelir, ama mutlaka gelir.
Unutur musun, unutulur musun?
Seven böyle zamanlarda belli olur.
Sevmek mi sadece,
Bir de vefa varmış der, söylenirsin.
Yıllar başlar yormaya,
Çaresizlikler yan yana, peş peşe dizilir...
Görmek istersin bir kez daha,
Cebin delik, cepkenin yırtık,
Gelir aklına, acımasız yokluk...
Hayat devam edip gider, durmaz saatler,
Hepsi geçmiş, yeni biri olmuşsundur.
Çaresizliğine sebep olan her neyse, tek tek biter.
Biter ama sende ne kalmış, dönüp şöyle bakarsın,
Bir anı, bir yalnızlık, bir de karşılıksız aşk...
Arpa boyu kadar yol almamışsın,
Galip gelmiş hayat anlarsın.
Bir kez daha denersin,
Daha iyisi olsun dersin.
Tutar mı yeniler, hiç gençliğin güzelliğini?
Oldu dersin, tamam dersin, avunursun.
Buna derler sabır, bazen kısmet...
Sen yine de hayırlısı der geçersin.
Sorgulamalar başlar yüreğinde,
Allah ile dertleşir, sitemler savurursun...
Duaların artmıştır artık...
Bulmuşsun hayatın sahibini,
Bol bol dilersin artık yaşayamadıklarını...
Hayat yeniden dönmeye başlar çevrende.
Ama seni sevenler kimler, anlayamazsın.
Oysa ne kadar sevdi derdin?
Aklına gelir gülersin, hiç yokmuş dersin.
Sahte bakışlarla kullanmaya çalışanlar,
Bolluğuna bereket, her yanını sarmışlar.
Gördükçe hepsini, sığınırsın geçmişe,
Can dostlarına, kan dostlarına...
Bu dünya onlarla güzel.
Çünkü, seni onlar uğurlayacaklar.
Gerçek dost ruhunu, toprak bedenini bekliyor.
Bilirsin, artık dönmeyeceksin.
Ne kaldı geride bakmayacaksın...
Yüreğin iyilikle çarpmışsa, umutlusun.
Haydi o zaman,
Gününü yaşa be dostum.
Sonu belli olan oyun bu,
Dostunun yanında gül, neşelen,
Dostlarınla ağla, hem de haykırarak...
Yaşa, her şeye rağmen yaşa bu hayatı,
Meze diye, sana ne sunarsa sunsun,
Ye doyabildiğince, çatlarcasına...
Verdiği içki, ister mey, isterse şerbet olsun,
İç kana kana, çölde kalmışcasına...
Sevgiline seslen her fırsatta:
"Bekle geleceğim, sana kavuşacağım!
Sen ne zaman dilersen, yanında olacağım! "
Bir tek O anlar seni, gerisi mi?
Dedim ya ulan, boş ver gerisini...
Sen yaşamana bak,
Hiç bitmeyecekmiş gibi...