seyircisiz oynadım yıllarca
yaşam denilen saçma sapan bu oyunda
tam yolunda giderken her şey
alabora oldum en sonunda
ölü doğdu ümidin çocukları
derimizi yakan soğukları
bilinmeze dönen yolculukları
unutmak istedim de unutamadım
bıçak kemiğe dayandığında
ıhlamurlar çiçek açtı
hayatın her döneminde bu aptal yanılgı
ve hiç geçmeyen o beter sancı
Kayıt Tarihi : 14.5.2019 18:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!