Hayatımın prangaları oldu, ayağımdaki prangalar,
Beynime vuruldu aslında, ayağıma vurulanlar,
Kimse sütten çıkmış ak kaşık değil,
Çamurdan çıktı zinhar, zemzemde durulanlar.
Ne cebir hesabı, ne iki bilinmeyenli denklem,
Basit bir geometriyiz, köşelik değil,
Karanlık dörtduvar, ömrümün sonundaki ünlem!
Kula kulluk ettik, kölelik değil.
Kancık pusuların ortasında kalmış yaşam,
Çiğe kucak açmış bir yonca gibi,
Ayakların arşınladığı mapushane avlusunda,
Tüm suçlara karşı direnen gonca gibi
Kayıt Tarihi : 11.6.2003 10:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ana karnında ölen çocukları cezaevinde ölmüş tutuklulara benzetirim
sevgiler :)
çok iyi bir bitiş... şiirlerinde yaşama hırs var:) belki de şiirlerini bu yüzden severek okuyorum..teşekkürler.
sevgiyle,
TÜM YORUMLAR (2)