Emanet bu dünyanın,yaşam zincirleriyiz,
Geçici ikametgah,dünyaya gelişimiz.
Bir gölgeyiz hayatta,bir büyür bir küçülür,
Ömrün sonu gelince,bak ne ahlar görülür.
Kırmadan hiç kalpleri,dürüstçe çalışalım,
Emanet bu hayatı,dostlukla yaşayalım.
Bu dünya öyle güzel,bilelim kıymetini,
Dostça,sevgiyle,mutlu,yaşa güzelliğini.
Bu yaşam zincirinde,gelin birlik olalım,
Yok etmeden dünyayı,beraber koruyalım.
Bizden sonra yaşayan,nesil devir alınca,
Sevgiyle ansın bizi,ardımızda kalınca.
Yaşlı dünya isyanda,ses verelim sesine,
Birlikte renk katalım,yaşama isteğine.
Bu gaflet perdesini, kaldıralım yaşamdan,
Yok olmasın dünyamız,bıkmasın insanlardan!
Kayıt Tarihi : 31.8.2006 21:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Meziyet Ak](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/31/yasam-zinciri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!